ေမာင္လြမ္းဆု(၀တၳဳ)
ေဒၚခ်ယ္ရီ ရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရိႈင္းထက္ ရဲ ့ ရက္ဆက္ျခင္း ဘယ္ဘ၀ က ၀ဋ္ေၾကြး ေတြ ပါလာခဲ ့ၾကတာလဲ။
အခုေတာ ့ ဗိုလ္ရိႈင္း တစ္ေယာက္ တစ္ခါ တစ္ခါ တစ္ပါတ္ ေလာက္ ရြာက ေပ်ာက္သြားလိုက္ ။
တစ္ခါတစ္ခါ သူ ့အေမ ့ နွင္ ့ သူညီမေလးရဲ ့ အုတ္ဂူ ၾကား မွာ သြားသြားငို လိုက္ နဲ ့။
ရြာက လူေတြ က သူ ့ကို ဂရုမစိုက္ေပမယ့္ ေက်ာင္းဆရာမ ကေတာ ့ သူ့ကို ေတြ ့တိုင္း သူဘ၀ရဲ ့ေနာက္ ေၾကာင္းေတြကို အစဏ ေမးၾကည့္ ေတာ့လဲ
ဘာမွ ျပန္မေျပာ ဒီလို အခ်ိန္ ရိွသေရြ ့ စိတ္ေတြ ကို အရက္ထဲ ေမွ်ာ ျပီး သူဘ၀ကို သူ ကိုယ္ တိုင္ပဲ ေမ ့ေနျပီထင္ပါတယ္။
ဒီေန ့ေတာ ့ အရက္ပုလင္းကို လက္က ကိုင္ျပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ ့အရက္ဆိုင္ထဲ
၀င္လာတဲ ့ ဗိုလ္ရိႈင္း ကို အရက္၀ိုင္းက လူေတြ ျမင္တာနဲ ့ေခၚေနၾကပါျပီ။
၀င္လာတဲ ့ ဗိုလ္ရိႈင္း ကို အရက္၀ိုင္းက လူေတြ ျမင္တာနဲ ့ေခၚေနၾကပါျပီ။
....ဟ...ဗိုလ္ရႈိင္း ၾကီး လာျပီ ထိုင္ကြာ ..စကားေလး ဘာေလး ေျပာရေအာင္....
....ခ်ကြာ ဒီမွာ အရက္....
...ဘာလဲ ခင္မ်ား တို ့ က က်ဳပ္ ကို အရက္ေသာက္ခိုင္းျပီး ေမးခ်င္တာ ေမးမယ္ေပါ ့....
...ဒါေပါ ့ကြ ..မင္းစကားေျပာတာ ငါတို ့ၾကိဳက္လို ့ပါကြာ.....
....အဲဒါပဲ ဗ်...စကားမဟုတ္ဘူး.....စ....ကား......ဗ်...
....စလိုက္တာနဲ ့ ကားကားျပီး ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေရာက္သြားလို ့ ...စ...ကားလို ့ေခၚတာဗ်...
ဗိုလ္ရိႈင္း စကားသံေလးေလးၾကီးျဖင့္ ေျပာလိုက္ ေရာ အရက္၀ိုင္းက လူေတြ တဟားဟားရယ္ၾကပါေတာ ့သည္။
.....ဟားဟား....ဟုတ္တယ္ဟ....မင္းေျပာတာမွန္တယ္...
....အခု ၾကည့္ ေလ ခင္မ်ားတို ့ တ..ကို စလုံးနဲ ့သပ္( တစ ္)ကေရွ ့ ကထားလိုက္ျပီး....
...ေနာက္က ရ...ကၾကီးနဲ ့သပ္ (ရက္) လိုက္တဲ ့ တစ္ရက္ တစ္ရက္ ဆိုတာ ကို တန္ဘိုးထားျပီးလုပ္ေနၾကတာ....
...က်ဳပ္က ေတာ ့ အဲဒီ တ...စသပ္ (တစ္) ကို မၾကိဳက္လို ့ တစ္ေနရာ ကို အေရွ ့ က(အ)ကို အစားထိုးလိုက္ (အရက္) ကိုပဲ ၾကိဳက္တယ္...
ဗိုလ္ရႈိင္းတစ္ေယာက္ အခုလို စကားကို တစ္လုံးျခင္း ေျပာ ျပီး အရက္ခြက္ကို ေမာ ့ခ်လိုက္ပါသည္။
....ခ်ခ် ေရာ့ ေနာက္ တစ္ခြက္....
ေနာ္တစ္ခြက္ ဆက္တိုက္ ေသာက္ျပီး ေခါင္းကို ေအာက္စိုက္ကာျဖင့္ ဗိုလ္ရိႈင္း ပါးစပ္မွ စကားလုံးမ်ား တစ္လုံးျခင္း ထြက္ေနပါေတာ ့သည္။
.......ေၾသာ္.......ေလာက ေလာက လူေတြဘ၀ဇာတ္ခုံၾကီးေပၚမွာ တစ္ေလာေလာ နဲ ့ ကေနၾက လို ့(ေလာက ) ျဖစ္လာတယ္ထင္ပါရဲ ့....
...ေၾသာ္.. ဘ၀......ဘ၀ ..ဘဘ တို ့ ၀ေအာင္ စားေနရလို ့ (ဘ၀) ျဖစ္လာတယ္ထင္ပါရဲ ့
ဒီလို ေျပာရင္းနဲ ့ပဲ စားပြဲေပၚသို ့ ဗိုလ္ရိႈင္း တစ္ေယာက္ ေခါင္းစိုက္သြားပါေတာ ့သည္.။
အခုေတာ ့ ေနြေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းဆရာမ ေဒၚခင္မို ့ လဲ ရန္ကုန္ျပန္မွာျဖစ္တဲ ့အတြက္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္သားမ်ား နွင့္
ရြာအမိ ရြာအဖ မ်ားနုတ္ဆက္ေနၾကပါတယ္။ ဆရာမကို နုတ္ဆက္ေနေသာ ကေလးအုပ္စု ထဲသို ့၀င္လာသူကေတာ ့ဗိုလ္ရိႈင္း ။
စကားေလးေလးၾကီးနဲ ့ စေျပာပါေတာ ့သည္။
.......ဆရာမ က်ဳပ္လို အရက္သမားကို အဖက္လုပ္ျပီး ခင္တတ္တဲ ့ ဆရာမကို က်ဳပ္ေလးစားပါတယ္...
......က်ဳပ္တို ့ရြာေလးက မ်ိဳးဆက္သစ္ ကေလးေလးေတြကို ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ပညာတတ္ ၾကီးေတြ ျဖစ္ျပီး ....
.....က်ဳပ္လို အရက္သမား အရူးၾကီးမျဖစ္ပါေစနဲ ့လို ့ ဆုေတာင္းပါတယ္ဆရာမ...
အခုလို ေျပာျပီး ကေလးအုပ္ၾကားမွထြက္သြားပါေတာ ့သည္။ရြာက လူၾကီးအုပ္စု တခ်ိဳ ့ကလဲ ဗိုလ္ရိႈင္း ရဲ ့ စကားသံ ကိုၾကားျပီး။
....အမယ္ေလး.... မူးရူးျပီးတာ ေနတာ ဒါမ်ိဳးၾက ေျပာတတ္.....
ဆရာမ ေဒၚခင္မို ့ ရန္ကုန္ ကို ေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲ သူမ ရဲ ့ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းဆီကို ဖုန္းစေခၚလိုက္ပါျပီ။
.......ဟဲလို ...ေျပာပါ ...
တစ္ဖက္မွ ျပန္ေျပာလာေသာ စကားသံျဖစ္ပါသည္။
.....အမယ္ ....ေကာင္မ ေနေကာင္းလား....
...ဟဲ ့ မိခင္ နင္ျပန္ေရာက္လာျပီလား.....ဆရာမၾကီး ကေလးေတြ စာသင္ရတာ အဆင္ေျပခဲရဲ ့လား...
...ေအး ေျပပါတယ္.....ဒီလို ပါပဲ...ဒါနဲ ့မနက္ျဖန္ ၾကမွ စကားေျပာၾကတာေပါ ့...မနက္ျဖန္ နင့္အိမ္ကို ငါထမင္းလာစားမွာေနာ္...
.....ေအးလာခဲ ့ပါ နင္ၾကိဳက္တဲ ့ဟင္းေတြ ငါ ခ်က္ထားလိုက္မယ္.......
....ေအး အဲဒါေျပာခ်င္လို ့ ဒါပဲ ေနာ္ ငါလဲ ခရီးပန္းလာလို ့ နားလိုက္အုံးမယ္.....
....ေအး...ေအး....
ဆရာမ ဖုန္းေျပာေနသူက ေတာ ့ တျခားသူမဟုတ္ ေဒၚခ်ယ္ရီ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ေဒၚခ်ယ္ရီနွင့္ ဆရာမ ေဒၚခင္မို ့မို ့ တို ့နွစ္ေယာက္က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ..။
အခုေတာ ့ ေဒၚခ်ယ္ရီ တစ္ေယာက္ သားေလး တစ္ေယာက္ ေမြးျပီးသြားပါျပီ။
ဒီေန ့ေတာ ့ ဆရာမ ေဒၚခင္မို ့ နွင့္ ေဒၚခ်ယ္ရီတို ့နွစ္ေယာက္ စကား လက္စုံၾကေနပါျပီ။
.......ခ်ယ္ရီ ရယ္ ...နင့္မွာလဲ ေယာကၤ်ားရတာ ကံဆိုးလိုက္တာ.....
......ဒါကေတာ ့ ေနာက္ဘ၀က ၀ဋ္ရိွခဲ ့လို ့ပဲ မွတ္ရေတာ ့မွာေပါ ့ေအ.....
.....ဒါနဲ ့ခ်ယ္ရီ သူ ့ကို ဘယ္လို မွ အစအဏ မရေတာ ့ဘူးလား..
....မရေတာ ့ပါဘူး ဘယ္ေရာက္လို ့ ဘယ္ေပ်ာက္ေနတယ္ဆိုတာကိုလဲ မသိပါဘူး...
...သူဒီေလာက္ငါ့အေပၚကို ရက္ဆက္လိမ့္မယ္လို ့ငါမထင္ခဲ ့ဘူး....
....အခု ေတာ ့ သူနဲ ့ငါနဲ ့ရခဲ ့တဲ ့ သားေလးေတာင္ တစ္နွစ္ျပည့္ေတာ ့မယ္...
....ငါ ငါ့ပါတ္၀န္းက်င္ေတာ ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သိကၡာက်ခဲ ့ရတယ္...
...ငါ သူ ့ကို ခ်စ္လြန္းလို ့ သားေလးနံမည္ေတာင္ ရိႈင္းမင္းထက္ လို ့ေပးခဲ ့တယ္...
...ေနပါအုံး.. သူနံမည္က ဘယ္လို ေခၚလဲ....
....ရိႈင္းထက္.....ပါ...
...ဒါနဲ ့ ေနအုံး နင့္ ေယာကၤ်ား ဟုတ္လား ဆိုတာ အတိက်ေတာ ့ ငါမသိဘူး...
...ငါတာ၀န္ က်တဲ ့ရြာေလးမွာေတာ့ .. အရက္သမား တစ္ေယာက္ ...ရိွတယ္..
....သူကို ရြာက လူေတြ ေခၚတာေတာ ့ ဗိုလ္ရိႈင္းတဲ ့.....
...အမယ္ေလး ေကာင္မ နင္က ငါ ့ကို လာေနာက္ေနျပန္ျပီ...သူက အရက္ ဘယ္တုံးကမွ မေသာက္ဘူး...
...နာမည္တူမရွား လူတူမရွားပါေအ......
ေဒၚခ်ယ္ရီတစ္ ေယာက္ ဆရာမ ေျပာတာကို ေနာက္ေနတယ္လို ့ ထင္ေနပါေတာ့ သည္။
.....ဒါေပမယ့္ သူအရက္ေသာက္ မူးရူးျပီးသာ ေနတာ အကုန္သိတယ္...
...ငါကိုလဲ ခင္တယ္...
...အမယ္ နင္က ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ျပီး အရက္သမားနဲ ့အေပါင္းအသင္း ျဖစ္လာတယ္ေပါ့ ....
....ခ်ယ္ရီ.. နင္ငါေျပာတဲ ့စကားကို ဆုံးေအာင္နားေထာင္အုံး...
....သူအရက္ေသာက္တာ သူ ့မွာ ခံစားခ်က္ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ တစ္ခု ရိွလို ့ေသာက္ေနတယ္လို ့ပဲ ငါထင္တယ္...
.....ဒါေပမယ့္ သူအေၾကာင္းကို ေမးရင္ေတာ ့ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြား တယ္ ဘယ္သူကို မွ မေျပာဘူး...
...ဒါနဲ ့ နင့္ ဆီ မွာ သူဓာတ္ပုံ ရိွလား....
ေဒၚခ်ယ္ရီ တစ္ေယာက္ ဆရာမ ေျပာတဲ ့ စကားမ်ားကို နားေထာင္ျပီး စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားသည္။
...ေအး မဂၤလာေဆာင္ စဥ္ကရိုက္ထားတဲ ့ ဓာတ္ပုံေလးတစ္ပုံေတာ ့ ရိွတယ္ဆိုျပီး ေဒၚခ်ယ္ရီ မွ ယူ၍ျပလိုက္ပါေတာ့ သည္။
ဆရာမ ေဒၚခင္မို ့ ဓာတ္ပုံကို ၾကည့္ ျပီး ထြက္လာတဲ ့စကားသံက။
.....ဟဲ့ ...ခ်ယ္ရီ... ဒီပုံထဲ က မ်က္နွာ နဲ ့တစ္ပုံစံတည္းပဲ.....
...ဟုတ္တယ္ ...နင့္ေယာကၤ်ား ကို ရိႈင္းထက္ လုံး၀ ျဖစ္နိုင္တယ္.....
ေဒၚခ်ယ္ရီ ၀မ္းသာလြန္း ၍ထြက္လာေသာစကားမ်ား တုန္ရီေနပါသည္။
....နင္တကယ္ေျပာတာလား မိခင္ ....
...တကယ္ေျပာတာေပါ ့....
...ဒါဆို အဲ ဒီရြာကို ငါကို အခုလိုက္ပို ့ေပးပါ ဟာ... ငါေတြ ့ခ်င္လွ ျပီ....
...ေအးပါ ဟာ ငါမနက္ျဖန္လိုက္ပို ့ ေပးပါမယ္...ငါလဲ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္...
အခုေတာ ့ ေဒၚခ်ယ္ရီ တစ္ေယာက္ ၀မ္းသာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ရင္ေတြခုန္ေနပါေတာ့ သည္။
ေဒၚခ်ယ္ရီ ရိႈင္းထက္ကို ေတြ ့ ေတြ ့ျခင္းပဲ ေျပး၍ဖက္ျပီး ရိႈင္းထက္ရဲ ့ရင္ခြင္ၾကား ကို ေခါင္းကေလးတိုး၀င္ကာျဖင့္
စကားလု ံးသဲ ့သဲ ့ေလးေတြ ထြက္က်ရင္း ေပ်ာ္လြန္း၍ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ စီးက်ေနပါေတာ့ သည္။
......ေမာင္...ရယ္ မ ကို ထားခဲ ့ျပီး ကိုယ့္ဘ၀ ကို ဘာျဖစ္လို ့အခုလို လုပ္ေနရတာ လဲ ေမာင္ရယ္....
...အခုဆိုရင္ မ မွာ သားေလး ေတာင္ တစ္နွစ္ျပည့္ကာနီးျပီေမာင္...
...ေမာင္ မနဲ ့ ျပန္လိုက္ ခဲ ့ေတာ ့ေနာ္....
...ေမာင္နဲ ့ မတို ့ ရဲ ့ ဘ၀ ေလး အခုခ်ိန္ကစျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ မိသားစု ဘ၀ေလး ေဆာက္တည္သြားရေအာင္...
...ေနာ္....ေမာင္....
....မ ေမာင္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ...တစ္ရက္မွ ေမ ့လို ့မရခဲ ့ပါ ဘူး..ေမာင္...သိလား....
ရြက္၀ါေတြ ေျမလူး ..
ဒီေႏြဦးမွာ သစ္ရြက္ေတြ ေျမခ..
ေႏြတညရဲ ့ လျပာျပာေအာက္မွာ..
မိူင္းညိဳ ့ညိဳ ့တိမ္အိုေတြ ရြာခ်လို ့..
ေႏြလား မိုးလား ဆိုတာ မသိခဲ ့ရပါဘူးေမာင္...
ေမာင့္ ေျခရာေတြ ေပ်ာက္လို ့..
ေန တစ္ရာေအာက္မွာ ..
အပူသည္ တစ္ေယာက္လို ့..
ငိုခဲ ့ရတဲ ့ရက္ေတြ မနည္းေတာ့ ပါဘူး ေမာင္ရယ္...
ကံတရား က ဖန္တီးလာသမွ် ဘ၀ကို အရူံးေပးလိုက္ျခင္း ဒါဟာ အမွားတစ္ခု ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို ့ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတာလား။
ညီမ တစ္ေယာက္အတြက္နဲ ့လက္စားေခ် အနိုင္ယူခ်င္စိတ္ေတြနဲ ့လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခ်လိုက္မိတဲ ့ ရိႈင္းထက္..။
ေမတၱာတရားကို ေရွ ့တန္းတင္ျပီး ခ်စ္စစ္ခ်စ္မွန္နဲ ့ ခ်စ္ခဲ ့ရတယ္။ သံေယာဇဥ္ ၾကိဳးမွ်င္ေတြ ရစ္ပတ္ျပီးမွ နွလုံးသားမွာ
ဒဏ္ရာတစ္ခုနဲ ့က်န္ခဲ ့ရတယ္ ။အသုံးခ်ခံ အိမ္ေထာင္တစ္ခုဆိုတာ မသိလိုက္ရေသာ သူမ ေဒၚခ်ယ္ရီ..။
အခုေတာ ့ ရိႈင္းထက္ ရိွတဲ ့ ရြာကေလးကို လိုက္သြားဖို ့ လုပ္ေနရပါျပီ။
ဆရာမ နဲ ့ေဒၚခ်ယ္ရီ ရိႈင္းထက္ ရိွတဲ ့ရြာေလးကို ထြက္လာခဲ ့ၾကပါျပီ။
ကေလး တစ္ေယာက္ရခဲ ့ျပီးေပမယ့္ လက္စားေခ်ျပီးထြက္သြား ခဲ ့တဲ ့ရိႈင္းထက္ ကို မသိခဲ ့တဲ ့ေဒၚခ်ယ္ရီ ရဲ ့ရင္ထဲမွာေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ ရိႈင္းထက္ကို
စြဲလန္းတမ္းတေနဆဲပါ။
ဒီေန ့ေတာ့ ဗိုလ္ရိႈင္းတစ္ေယာက္ ရြာထိပ္က ဇရပ္ ေပၚမွာ အရက္တစ္္ပုလင္း နဲ ့တစ္ေယာက္ထဲ စစ္ခင္းေနပါေတာ ့သည္။
.......အို...အသင္ေလာက...အသင္ေလာက...
.......ငါ ့ကို အသင္သေဘာမက် ေတာ့ဘူးလား....
......သင္သေဘာ မက်ရင္ေန...
.......ငါ အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ...
.......ရင္ေမာရပါဘိ အသင္ေလာကေရ...
.....မင္းတို ့လုပ္ခ်င္တာလုပ္...ငါ့ကိုေတာ့ ..
......ထမင္းတစ္လုတ္စားရေအာင္လုပ္...
.....အခုေတာ့ မနုႆ ေဒ၀ီ ေၾကာင့္ ..
.....ငါ ဒုကၡေရၾကည္ ေသာက္ေနရျပီ...
....ဟားဟားဟား.....
လို ေအာ္ျပီး ဇရပ္ ေပၚမွ ဆင္းကာ သခ်ၤ ိဳင္း ရိွရာအရပ္သို ့ ဗိုလ္ရိႈင္းတစ္ေယာက္ ေျပးထြက္သြားပါေတာ့သည္။
ရြာကလူေတြကေတာ့ ဗိုလ္ရိႈင္း တစ္ေယာက္ ဒီအတိုင္းတာသြားေနရင္ေတာ့ မၾကာခင္အရိုးထုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုျပီး ေျပာေနၾကပါေတာ့သည္။
ဗိုလ္ရိႈင္း ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ ့ အရက္ဆိုင္ထဲ၀င္လာပါျပီ။
...ဟ ေဘာ္ေဘာ္ၾကီး...လာဗ်ာ...ဒီမွာထိုင္ အရင္ေသာက္လိုက္အုံး တစ္ခြက္ေလာက္.....
အရက္ဆိုင္ထဲက လူေတြ နုတ္ဆက္ေနပါေတာ့ သည္။
..မင္း မူးတာလဲ မူး ရူးတာလဲ ရူးေပါ ့...ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္အုံး...
..အရိုးနဲ ့အေရပဲ ရိွေတာ့ တယ္...ဗိုလ္ရိႈင္းရ.....
...ဘာဗ်...က်ဳပ္ကို ခင္မ်ားတို ့ေသကာနီးျပီ လို ့ဆိုတာေပါ ့...
ဟားဟား.လို့ ရယ္ျပီး.. ဗိုလ္ရိႈင္း ဆက္၍ေျပာေနပါေတာ့ သည္။
...ဘယ္အရာမွ မျမဲဘူးဆိုတာ ခင္မ်ားတို ့မသိဘူးလား...
..သခၤါရတရား ကိုခင္မ်ားတို ့သိမွာပါ...
...ဟ ဒီေန ့ေတာ့ တရားအေၾကာင္း စေနျပီဟ...ကဲဆက္ပါအုံး ဗိုလ္ရိႈင္းရ...
အရက္ဆိုင္ထဲကလူေတြ လဲ ဗိုလ္ရိႈင္းေရာက္လာျပီဆို ဗိုလ္ရိႈင္းေျပာတာေတြပဲ သေဘာက် ေနၾကသည္.
....ခင္မ်ားတို ့မွတ္ထား.. သခၤါရ ပ်က္တတ္တဲ ့သေဘာရိွတယ္...
...ဘာမွမျမဲဘူး ဒုကၡ သစၥာ တရားပဲ...
....ဟဟ..ေတာ္ပါေတာ့ ဗိုလ္ရိႈင္း ရာ အရက္ဆိုင္နဲ ့ အဲဒီစကားနဲ ့မလိုက္ပါဘူး...
ဒီလို နဲ ့ ဗိုလ္ရိႈင္းတစ္ေယာက္ အရက္ပုလင္းခါးထိုးျပီး ရြာလမ္းမေလွ်ာက္လာျပီးသူေအာ္ခ်င္တာေလွ်ာက္ေအာ္ေနပါေတာ့သည္။
.....ေနညိဳမွာ ေလခ်ိဳေသြးျပီ ေဟ့....
.....အာလူး လဲမစားဘူး...
.....နွာဗူးလဲမမ်ားဘူး..
...ရြာအထူးကဲကာေလွ်ာက္လိုက္ရင္ေတာ့ ...
...ငါဒူးကြဲမွာေသခ်ာတယ္...
...ေႏြအခါမွာ ယိမ္းေလတဲ ့ သစ္ကိုင္း...
....ေသြခြါကာ စိမ္းေလတဲ ့အခ်စ္မိႈင္း.....
ဟဟဟ ဗိုလ္ရိႈင္း ကြ.. ေၾကာက္တဲ ့ေကာင္ထြက္ခဲ ့....
...မိုက္တဲ ့ေကာင္ မထြက္ခဲ ့နဲ ့....
ဆိုျပီးေအာ္ေနခ်ိန္ ေရွ ့ကထြက္လာသူက ရြာသူၾကီး...
...ေဟ့ေကာင္ ဗိုလ္ရိႈင္း ရြာလမ္းေလွ်ာက္ ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္ေနတာလဲ....
...မင္းေတာ့ ထိပ္တုံး ခတ္ထားရင္ ေကာင္းမယ္..
ဘာဗ်.... ထိပ္တုံး...ဟုတ္လား.. က်ဳပ္ထိပ္တုံးခတ္ရင္ သူၾကီးက်ဳပ္ကို ထမင္းေကြ်းရမွာ မေၾကာက္ဘူးလား..
...ဟဟ က်ဳပ္ကေတာ့ ခတ္ေလၾကိဳက္ေလပဲ...
သူၾကီးလဲေခါင္းကုတ္ျပီး။
...ကဲ မင္း သြားသြား အိပ္ေတာ့ ...ရြာလမ္းမၾကီး ေလွ်ာက္ေအာ္မေနနဲ ့...
ဟဟ...သူၾကီး ထမင္းေကြ်းရမွာ ေၾကာက္ျပီး က်ဳပ္ကို ထိပ္တုံးမခတ္ေတာ့ ဘူးတဲ ့ဗ်ိဳ ့........
လို ့ ေအာ္ျပီး ရြာအျပင္ဘက္တိုင္ ထြက္ေျပးသြားပါေတာ့သည္။
ဒီေန ့ေတာ့ ျမိဳ ့က ဆရာမေလးနဲ ့ေဒၚခ်ယ္ရီတို ့ ရြာကို ေရာက္လာပါသည္။
ေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲ ဆရာမက သူၾကီး အိမ္အရင္သြားျပီး ။
ဗိုလ္ရိႈင္းကို ေမးပါေတာ့ သည္။
...ဆရာမေလး ျပန္လာတာျမန္လွျပီလား...ရြာလူၾကီးက နုတ္ဆက္လိုက္လိုက္စဥ္။
...ဦးေလး ဗိုလ္ရိႈင္း မေတြ ့မိဘူးလား...
...မေန ့က ေတာ့ ငါနဲ ့ ရြာလမ္းမ ခဏေတြ ့လိုက္တယ္...ဒီေန ့ေတာ့ မျမင္ေသးဘူး...
ေဒၚခ်ယ္ရီ လဲ ဆရာမေနာက္ကေန သူၾကီးေျပာတာၾကားျပီး ရင္တစ္ထိတ္ထိတ္ ျဖစ္သြားပါေတာ့ သည္။
ဒီလိုနဲ ့ ဆရာမတစ္ေယာက္ ရြာကလူေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ လိုက္ေမး ဘယ္သူက မွ မေတြ ့ဘူးျဖစ္ေနၾကပါသည္။
ေနာက္ဆုံး အရက္ဆိုင္ ထိသြားရွာေတာ့ လဲ အရက္ဆိုင္ထဲကလူေတြ က လဲ ဒီေန ့ေတာ့ မလာေသးဘူးလို့ ေျပာလိုက္ပါသည္။
ဒီလိုနဲ ့ရြာကလူတစ္ေယာက္က ဆရာမကို လာေျပာပါေတာ့ သည္။
.....ဆရာမ ဗိုလ္ရိႈင္း က တစ္ခါတစ္ခါ သခၤ်ိဳင္း ကုန္းကို သြားသြားျပီး အိပ္တတ္တယ္...အဲဒီလိုက္ၾကည့္ ပါလား..
ေဒၚခ်ယ္ရီ လဲ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း
....မိခင္ ဒါဆိုလဲ သခ်ိၤဳင္းကုန္းကို လိုက္သြားရေအာင္...
ဆရာမနွင့္ ေဒၚခ်ယ္ရီတို ့သခၤ်ိဳင္းကုန္းကို လိုက္သြားၾကပါေတာ့ သည္။
ရြာထဲ ကလူေတြ ကေတာ ့ ဆရာမနဲ ့ေဒၚခ်ယ္ရီကို စိတ္၀င္စားေနၾကသည္။
...ဘာျဖစ္လို ့ ဆရာမ ဒီအရက္သမား ကို ဒီေလာက္ရွာေနပါလိမ့္...
လို ့ ရြာထဲက လူေတြ အခ်င္းခ်င္း ေျပာေနၾကပါေတာ့ သည္။
......အေမ က်ဳပ္ကို လာၾကည့္ပါအုံး....
...ညီမေလး နင္လဲငါ ့ကို လာၾကည့္ပါအုံး....
...အေမ က်ဳပ္ဘ၀ ေရလည္မွာေနကြယ္ေနျပီ...
...ေသဖြယ္ရာပဲ ရိွပါေတာ့ တယ္.....
....ညီမေလး ရဲ ့ တာ၀န္ကို ေက်ေအာင္ လုပ္နိုင္ခဲ ့ေပမယ့္...
...အေမ ့ရဲ ့တာ၀န္ကိုေတာ့ ငါမေက်ခဲ ့ဘူးဟာ....
...အေမ က်ဳပ္ကို တမလြန္ကေန ခြင့္လြတ္ပါ...
..ညီမေလးနင္ကလဲ ငါ ့ကို တမလြန္ကေန ေက်နပ္ေပးပါ.....
...ငါဘ၀ ဒီမွာပဲ အဆုံးသပ္ပရေစေတာ့...
ဗိုလ္ရိႈင္း တစ္ေယာက္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ားလဲ စီးက်ေနရင္း တစ္ညလုံး သူအေမနဲ ့သူ ့ညီမေလးရဲ ့အုတ္ဂူၾကားမွာ
အိပ္ေနရင္းနိုးလာ၍ ဒီစကားမ်ားကို ေျပာေနခ်ိန္မွာပဲ။ ဆရာမနွင့္ ေဒၚခ်ယ္ရီ တို ့နွစ္ေယာက္ ေနာက္က ေရာက္လာျခင္း
ျဖစ္ပါေတာ့ သည္။
ေဒၚခ်ယ္ရီ တစ္ေယာက္ ဗိုလ္ရိႈင္းရဲ ့ စကားမ်ားကို အားလုံးၾကာျပီး။ နုေ၀ ရဲ ့ အုတ္ဂူေလးကိုလဲ ျမင္ေနရပါသည္။
အခုမွပဲ ေဒၚခ်ယ္ရီ တစ္ေယာက္ ရိႈင္းထက္ သူ ့ကို ညီမအတြက္ လက္စားေခ်ခဲ ့တာကို သိျပီး။
တစ္ခ်ိန္က နုေ၀ကို သူေျပာခဲ ့တဲ ့စကားမ်ားျပန္ၾကားေယာင္ေနရင္း မ်က္၀န္းမွမ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာကာ
.....ေမာင္...လို ့ ေခၚလိုက္ပါေတာ့ သည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရိႈင္းထက္ တစ္ေယာက္ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီနွင့္ ဆရာမကို ျမင္ျပီး
အံၾသသြားပါသည္။
ေဒၚခ်ယ္ရီ မွ ေမာင္လို ့ ဆက္၍ေခၚျပီး ရိႈင္းထက္အနားသို ့ေျပး၀င္ကာရိႈင္းထက္ရဲ ့ပုခုံး ကို ကိုင္ျပီး ငို၍ေျပာေနပါေတာ့ သည္.။
....ေမာင္ ...မကို ခြင့္လြတ္ပါေနာ္.....
...မ...အဲဒီအခ်ိန္က ေမာင္ေလးကို ခ်စ္တဲ ့ေဇာနဲ ့နုေ၀ ကိုေျပာခဲ ့မိတာပါ...
..နုေ၀ ခုေလာက္ထိ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို ့လဲ မ ..မထင္ခဲ ့ပါဘူး ေမာင္ရယ္...
(ဘာ)... ဆိုျပီး သူ ့ ပုခုံးကို ကိုင္ထားေသာ ေဒၚခ်ယ္ရီ ရဲ ့လက္ကို တြန္းခ်ကာ ရိႈင္းထက္ ထရပ္လိုက္ျပီး။
....ဒီမွာေဒၚခ်ယ္ရီ.....ခင္မ်ား ေမာင္ေလးကို ခ်စ္သလို ..က်ဳပ္လဲ က်ဳပ္ညီမကို ခ်စ္တာပဲ...
..အခုၾကည့္ ခင္မ်ား တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ ့ က်ဳပ္ညီမတစ္ေယာက္ထဲ အသက္ဆုံးရႈံးတာမဟုတ္ဘူး..
...က်ဳပ္အေမလဲ အသက္ဆုံးရႈံးခဲ ရျပီ က်ဳပ္ဘ၀လဲ ပ်က္စီးခဲ ့ရျပီ...
...ခင္မ်ားဆီက က်ဳပ္ရခဲ ့တဲ့ ေလွ်ာ္ေၾကးနဲ ့...
...က်ုဳပ္အခုျဖစ္ခဲ ့ရတဲ ့ အတိုင္အတာ နဲ ့ လုံး၀မတန္ဘူး..
ရိႈင္းထက္ လဲ ငိုရင္းမွ ေဒၚခ်ယ္ရီကို ေအာ္၍ေျပာေနပါေတာ့ သည္။
ေဒၚခ်ယ္ရီ လဲ ငိုရင္းက စကားသံ သဲ ့သဲ့ ေလးထြက္ေနပါေတာ့ သည္။
...ေမာင္ ...ေမာင္..ေက်နပ္ေအာင္ မ ဘယ္လို လုပ္ေပးရမလဲ ေျပာပါ ေမာင္ရယ္...
...အခုေလ...မ မွာ ေမာင္နဲ ့ရခဲ ့တဲ ရင္ေသြးေလးက သားေလးတစ္ေယာက္ ေမြးခဲ ့ျပီးပါျပီ....
..ေမာင့္ ရဲ ့သားေလးေတာင္ တစ္နွစ္ ျပည့္ကာနီးျပီ...ေမာင္...
ရိႈင္းထက္ အဲဒီစကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားသည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရြာကလူၾကီးမ်ားေရာက္လာျပီး။
....ကဲ...ဗိုလ္ရိႈင္း... ျပီးခဲ ့တာေတြလဲ ျပီးခဲ ့ပါျပီ...
...မင္းေျပာခဲ ့သလို ပဲ ဘာမွ မျမဲဘူး..
..ျဖစ္ျပီးရင္ ပ်က္ၾကစျမဲပါပဲ..
..တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ လက္စားေခ်ေနၾကမယ္ဆို ရင္ ဒီေလာကၾကီး ဆုံးခန္းတိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ ဘူး..
...မင္းလဲ အသင္ေလာက ၾကီးလို ့ေအာ္စရာမလိုေတာ့ ဘူး..
...မင္းတို ့နွစ္ေယာက္ရဲ ့ သားေလးလဲ အရြယ္ေရာက္ေနျပီ..
..မင္းဘ၀ကို တစ္က ျပန္စဖို ့အတြက္ ..သူတို ့နဲ ့ျပန္လိုက္သြားပါ...
...မင္းဒီမွာ ဆက္မိုက္ေနလို ့လဲ မင္းအတြက္ ဘာမွ အဓိပၼါယ္ မရိွပါဘူး...
...ေအး ေနာင္ တစ္ခ်ိန္မွာ ၾကီးလာမယ့္ မင္းရဲ ့မ်ိဳးဆက္ အသစ္ကေလးျဖစ္တဲ ့သားေလးဟာ..
...မင္းလိုခ်င္တဲ ့..ေဒၚခ်ယ္ရီ ဆီက ရလိုက္တဲ ့ေလွ်ာ္ေၾကး လို ့ မင္းက သတ္မွတ္လိုက္ရင္...
..မင္းရဲ ့ဒဏ္ရာေတြပါေျပေပ်ာက္ျပီး အဲဒီသားရတနာ ေလးဟာ မင္းအတြက္ တန္ဘိုး မျဖတ္နိုင္တဲ ့...
...ေလွ်ာ္ေၾကးပါပဲကြာ......
ဗိုလ္ရိႈင္း တစ္ေယာက္ ရြာလူၾကီးရဲ ့စကားေတြ ကို နားေထာင္ျပီး တခဏျငိမ္သြားရာမွစကားသံေအးေအးေလးထြက္လာပါေတာ့သည္။
....ဟုတ္ပါ တယ္..က်ဳပ္ အတၱ ၾကီးခဲ ့လို ့မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ခဲ ့ရတာပါ...
...မ....ေမာင့္ကို ခြင့္လြတ္ပါ ...
အခုေတာ ့ ..မဆီက က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ ့ က်ေနာ္ရင္ထဲ မွာ ရိွခဲ ့တဲ ဒဏ္ရာတစ္ခုရဲ ့ ေလွ်ာ္ေၾကးဟာ...
အဲဒီသားရတနာေလးနဲပဲ...က်ေနာ္ေက်နပ္မိပါျပီ....
အဲဒီသား ရတနာ ေလးရယ္ မရယ္... ေမာင္တို ့မိသားစု ဘ၀ေလး ကို အခုခ်ိန္ကစျပီး ...ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ေနသြားၾကမယ္ေနာ္......
..........ေပ်ာ္လိုက္တာ...ေမာင္ရယ္............
**************************** (ျပီးပါျပီ)
ထိုလင္႔တြင္အျပည္႔အစံုဖတ္ပါ: http://www.shwemyotaw.com/profiles/blogs/5442636:BlogPost:275232?id=5442636%3ABlogPost%3A 275232&page=3#comments#ixzz1viLaEJ81
4% full
No comments:
Post a Comment